یک چراغ خاموش هزار چراغ روشن

کلید را می‌دهی پایین، همه‌ی لامپ‌های یک جا روشن می‌شوند. همان کلید را می‌دهی بالا، همه‌ی لامپ‌های همان‌ جا خاموش می‌شوند. این، یعنی لامپ‌های آن‌جا «سری» بسته شدند مثل یک راهرو که هر قدر هم دراز باشه لامپ هاش از اول تا آخر کارشان با یک دکمه ساخته است ولی لامپ های خانه طور دیگری بسته شدند. سیم ها موازی هم هستند وقتی لامپ اتاق روشنه پذیرایی و آشپزخونه میتوانند خاموش باشند یا وقتی کلی مهمان اومده و همه ی هال و پذیرایی روشنه اتاق ها خاموشند و در اکثرمواقع انباری سوت وکوره.

احساس آدم ها هم "سری" میشود یک نفر می آید وبا بدقولی و با دروغ یا حرف و شوخی نابجا رنگ سیاه میپاشد روی صفحه ی ذهنمان روحمان را کدر میکند دیگر رنگ و نشاط لحظات پیش از آمدن او را نداریم شدیم لامپ سری. یک نفر آمده و با بی تفاتی کلید را داده بالا و ماهم نشسته ایم تا همه ی لامپ ها باهم خاموش شوند درحالیکه میتوانیم سیم های مغزمان را "موازی" ببندیم آنوقت اگر کسی از آدمهای زندگیمان کاری انجام دهد که توقع نداریم یا اتفاقی بیفتد که دوستش نداریم فقط بخش مربوط به آن خاموش میشود و به قدر سختی آن اتفاق غمگین میشویم. دیگر همه ی بخش ها درگیر یک موضوع نمیشود.

وقتی با کسی بحثمان شده آن بحث رابین حرفهایمان با دوست دیگری که هیچ ربطی هم نداره کش نمیدیم یا وقتی بیرون از خانه اعصابمان به هم ریخته با آدم های خانه با بخش سالم و روبه راه اعصابمان روبرو میشیم نه با بخش آسب دیده.

نباید اجازه دهیم مغزمان به راهرو تبدیل بشه. راهرو هر قدرهم بزرگ و کش دار باشه کارش با یک کلید ساخته است.

بزرگ فکر کنیم

ما برای خوشبخت شدن چشم به راه آینده ایم و در نتیجه هرگز خوشبخت نمی شیم، زندگی نمی کنیم بلکه به امید زندگی نشسته ایم. در واقع یکی از علل خوشبخت نبودن سرمایه گذاری روی آینده است. زندگی نمی کنن، از زندگی امروز خود لذت نمی برن و پیوسته منتظرن که در آینده اتفاقی بیفته وقتی ازدواج می کنن خوشبخت خواهند شد وقتی شغل بهتری بدست آورن به خوشبختی خواهند رسید. وقتی پول خرید خانه را پرداختن، وقتی بچه هایشان را راهی دانشگاه کردن و وقتی کاری را به اتمام رساندن و پیروز شدن آن وقت است که به خوشبختی خواهند رسید. این افراد بدون استثناء مأیوس می شوند جرا که خوشبختی یک عادت ذهنی است ، یک برداشت ذهنی است. اگر آن را یاد نگیریم و همین حالا روی آن تمرین نکنیم هرگز تجربه اش را نخواهیم کرد.

اگر قرار است خوشبخت شویم باید خوشبخت باشیم.

همه روزه یادآوری خاطرات و اندیشه های خوب و دلچسب را تمرین کنید، چرا که این کار شما را در انجام کارهایتان کمک می کند. اگر کسی می خواهد حال بهتری داشته باشد باید احساسات لطیف و خیر خواهی و مثمر ثمر بودن را در اندیشه خود زنده کند. باید این کار را مثل ورزش صبحگاهی بطور مرتب انجام داد و مرتب به زمان این ورزش روانی بیافزائید.

تصویر ذهنی و عادتهای انسان با هم ارتباط دارند. با تغییر یکی از آنها دیگری هم خود به خود تغییر می کند. وقتی آگاهانه عادت بهتری در خود ایجاد می کنیم تصویر ذهنی جدیدی جای عادات قدیمی را می گیرد و انگاره جدید را پرورش می دهد.

جالب است بدانید که نود و پنج درصد رفتار، احساس و واکنش افراد عادتی است. نوازنده پیانو برای زدن مضرابها به تصمیم گیری نیازی ندارد. درست به همین شکل که هر وقت با موقعیت مشابهی روبرو شویم ، اندیشه و احساس و عمل مشابهی از ما سر می زند. اما نکته اینجاست که عادت اصلاح شدنی است و می توانیم آنرا بطور کلی تغییر دهیم. کافی است که تصمیم آگاهانه ای بگیریم و روی آن تمرین کنیم. نوازنده پیانو می تواند از روی اگاهی تصمیم بگیرد که مضراب متفاوتی را فشار دهد و آهنگ های جدیدی را بوجود آورد. بنابراین شما هم می توانید با تکرار رفتار مطلوب آن را در تصویر ذهنی خود ثبت نمایید.

ادامه دارد...